vr. 14 en za. 15 oktober: Schiphol - Kathmandu.
Wij ontmoeten elkaar ca. 9:00 uur 's-avonds in vertrekhal 3 op Schiphol. Na kennismaking, niet iedereen kent elkaar, en afscheid te hebben genomen van degenen die ons gebracht hebben gaan wij door de check-in formaliteiten en richting de gate waarna het vliegtuig een kwartiertje vertraagd om middernacht vertrekt. Er wordt een tussenlanding van ca. 2 uur in Bahrein gemaakt waarna de reis verder gaat naar Kathmandu waar wij om 17:45 landen. Op het vliegveld worden wij opgewacht door een hotel employee met busje waarin wij even later door het chaotische verkeer naar het Summit Hotel worden gereden. Daar blijken, ondanks de reservering, de kamers al vergeven te zijn en worden wij in het Greenwich Village Hotel, overigens met goede kamers, om de hoek ondergebracht. Behalve natuurlijk Johannes die als aandeelhouder van het Summit speciale privileges geniet. Heerlijk buiten onder de tropen nachthemel op het terras van Summit van borrel, avondeten en het gezelschap genoten.
zo. 16 oktober: Kathmandu.
Na een gezamenlijk ontbijt is er eerst een briefing in het prieel op het terras. De klim spullen (D-schoenen, stijgijzers, pickel, klimspullen, ed.) die wij pas voor de "toppoging" nodig hebben worden apart verpakt en zullen direct naar Khare gedragen worden. Dan splitst de groep zich voor verschillende sightseeing activiteiten. Maarten, Hans en Nico bezoeken Kittipur en Gerard, Jan en Peter T. bezoeken onder leiding van Pim Kathmandu: Pashupati en de crematie plaatsen aan de rivier, de wandel route naar Boudha, lunchen daar, onze taxi brengt ons dan naar het Patan Durban Square en einde middag weer retour Summit. Een dag vol bezienswaardigheden, er van genoten! en voor de zuinige nederlanders: kosten van de taxi voor de dag: Rs 2200 wat slechts ca. Euro 22 is! Na de borrel gaat de hele groep in 3 taxi's naar het centrum voor een diner in een Thai restaurant. Daar is nu even geen buiten tafel beschikbaar, dus eerst nog even voor een biertje in de tuinen van het Kathmandu Guesthouse daar niet ver vandaan en wat later genieten wij nog van de heerlijke Thaise keuken. Terug in het Summit (taxi slechts Rs 300 = Euro 3) waar wij nu wel allen kamers hebben gekregen, de zaken klaar maken voor vertrek morgen ochtend en ca. middernacht gaat in kamer 101 het licht uit.
ma. 17 oktober: Kathmandu vliegveld.
Om 7:00 uur op, 7:30 ontbijt en om 8:00 met al onze spullen door het chaotische verkeer naar de eveneens chaotische binnenlandse vertrekhal van het vliegveld. Rene heeft daar een "mannetje" die "de weg weet" en "alles voor ons regelt". Wij horen direct al dat omstandigheden bij het vliegveld van Lukhla niet ideaal zijn en dat de vluchten voorlopig niet vertrekken.
Inmiddels wordt wel al onze bagage gewogen wat, onbegrijpelijk voor ons, nogal wat voeten in aarde heeft. Uiteindelijk lukt het tot een totaal gewicht te komen wat ons Rs 7000 (ca. Euro 10 pp.) extra kost. Gelukkig heeft Nico een "klein" foutje gemaakt, hij kocht tien maal te veel Roepies in het hotel en is er voldoende "bij onze bank" niet alleen nu maar voor de volgende 3 weken! Het wordt een lange dag wachten op het vliegveld, wij krijgen instapkaarten, de hoop herleeft echter geen vlucht, wij eten/drinken wat in het restaurantje, krijgen weer instapkaarten maar helaas, deze keer vertrekken wij ook niet. Aan het einde van de dag horen wij dat volle vluchten, zonder in Lukhla te landen wegens te veel wind, weer terug komen. Wij gaan maar terug naar het Summit Hotel, borrelen en dineren heerlijk op het terras, dan naar onze kamers en ca. ½ 11 gaat op kamer 117 het licht uit.
di. 18 oktober: Kathmandu - Lukhla.
Weer om 7:00 op, een rustig ontbijt en om 9:00 met een busje opnieuw met goede moed naar het vliegveld. Onze groep is op de vierde vlucht van vandaag horen wij daar, de zak met onze schoenen en de ton met spullen zijn gisteren toch naar Lukhla gevlogen, vandaag dan wij ook? We shall see! Als het vandaag niet lukt wordt het een andere tocht. Een paar uurtjes later zijn wij er nog en Rene stelt voor naar het Summit Hotel te gaan echter ons " mannetje"bezweert ons, "100% sure, vandaag vliegen wij". Weer naar het cafetaria voor fried rice with egg en een biertje. Wij hangen, lezen, praten wat in de luie stoelen die daar zijn en plotseling is het zover, wij gaan weg! Snel naar de gate, de bus in die ons naar het vliegtuig brengt, in stappen, bagage wordt geladen, bagage gaat er weer uit, wij weer in de bus wachten, bagage gaat in een ander toestel, wij er ook in en om 14:30 exact TAKE OFF, een redelijk rustige vlucht tussen de cumulus wolken door en een kleine 40 min. later landen wij veilig op de korte naar boven lopende airstrip van Lukhla. Wij zijn ondergebracht bij de Tara Lodge waarvan de eigenaar tevens de Lama van Lukhla is. Op het terras wordt thee geserveerd, de tenten worden voor ons opgezet, wij maken een wandeling door Lukhla en later wordt het avondeten in de Tara Lodge opgediend: rijst, dahl en lekkere stukjes vlees. Enkele bijzondere spreuken die ons in stemming brengen: "één ding is waar en kan niet missen, wie veel drinkt moet ook veel pissen" en " het geeft niet wat ge schudt of doet, de laatste drup valt in uw broek".
Na het diner worden onze begeleiders en helpers voorgesteld: de expeditie leider (sidar) is Pasang Sherpa, de kok Shukra met zijn kitchen boys Tej Bahadur, Ganish en Arjun (allen Tamang), de klim begeleiders Dakipa Sherpa en Sonong Sherpa. De dragers hebben blijkbaar niet genoeg status om aan ons voorgesteld te worden. René en Pasang en nemen kort het loop schema voor morgen door en maken ons duidelijk dat wanneer er over vlak terrein gesproken wordt men " nepalese flat" bedoelt d.w.z. niets is hier vlak en vlak betekent honderden meters omlaag en weer omhoog. Wij praten nog wat na in de eet ruimte, drinken de wodka van Peter B. op om ruimte te maken in zijn veldfles, gaan naar de tenten en om ca. 10:00 probeert iedereen met dichte ogen zich warm te houden in de slaapzak.
wo. 19 oktober: Lukhla - Poyan (Chutok).
Het ochtend ritueel ontspint zich: kitchen boys komen om 6:15, Tej (met vrolijke stem) " goodmorning sir, had a good night?, black tea sir?, sugar sir?" je krijgt een gloeiend hete mok in je handen die je direct op de grond zet om je vingers niet te branden. Terwijl je dit met je slaperige hoofd probeert te verwerken komen zij alweer langs, " warm washing water sir?" en een bak met warm water wordt bij de tent opening neer gezet waarmee je wordt geacht de eerste wassingen van de dag te verrichten. Aankleden, spullen in de tas en buiten zetten, naar het ontbijt in de Tara Lodge waar wij pap, chapati en een gebakken ei krijgen met veel thee, koffie of chocolade naar keuze. Vandaag net na 8:00 op weg langs het vliegveld van Lukhla omlaag naar Surke (2293 m, 9:50), dan omhoog naar Pakhe Pana waar wij bij het restaurant (2696 m, 11:30) een lunchpauze nemen bij mooi weer en uitzicht. Een uurtje later weer op pad, veel nepalese flat, en om 3:00 komen wij in Poyan. Wij worden, zoals alle dagen zal blijken, met warme thee ontvangen, naar de tenten om wat te rusten, weer thee en dan avondeten in de lodge op het terrein waarvan wij kamperen.
Weer: bij opstaan mooi helder weer, in de schaduw koud, wanneer de zon over de bergen komt warmt het snel op, naarmate de dag vordert neemt de bewolking toe, in de middag bewolkt en koel. Verticaal: het hoogteverschil tussen Lukhla (2840 m) en Poyan (2800 m) is te verwaarlozen. Wegens het nepalese flat effect omlaag ca. 850 m en omhoog ca. 800 m.
do. 20 okt.: Poyan - Pangkongma.
6:15 worden wij gewekt met het normale ritueel, 7:00 ontbijt, 7:30 vertrek lukt niet, dit is een kwartiertje later. Vannacht was het kil met later wat regen maar in de loop van de nacht klaart het helemaal op. Vanaf 9:30 heb ik goed kunnen slapen. Ik blijf achter met René bij Richard, die niet lekker is, een steil pad omhoog tot Khari La (3090 m) waar de rest van de groep op een hoge weide al zo'n 45 min. op ons wacht. Vandaar gaat het over het geheel genomen omlaag naar Khartei (2583 m) waar wij, onder het genot van een colaatje en pracht uitzicht, op René en Richard wachten. Verderop in Nyungso (ca. 2520 m) wordt een warme lunch geserveerd. Wat verder bereiken wij het laagste punt van vandaag bij oversteken van een kreek (ca. 2400 m) waarna er nog flink geklommen wordt om bij Pankongma (2930 m, 3:30) te komen. Het is hier een mooie en vruchtbare hoogvlakte met uitgestrekte terras landbouw. De dragers zijn wat later en het is donker tegen de tijd (6:00) dat onze tenten beschikbaar zijn. Heb een lekkere warme douche genomen voor Rs 200. Ons avondeten wordt zoals gewoonlijk prompt om 6:30 opgediend, een heel ritueel met een duidelijke hierarchie. De kitchen boys dragen de pannen en borden binnen, de sherpas doen het opdienen op een uiterst beleefde manier, de kok komt er iets later bijstaan, iedereen kijkt toe hoe wij eten en of wij wel genoeg hebben, er wordt thee/koffie/chocolade aangeboden waarna zij afscheid van ons nemen om zelf de maaltijd te gaan gebruiken en alles schoon te maken. Wij zitten vaak nog wat rond de kachel die voor Rs 200 pp. van hout wordt voorzien. Wij zijn niet de enigen die de warmte van de kachel zoeken, vaak is er een boel volk dat zich om de kachel verdringt. Al was het een lange dag met veel steil klimmen en afdalen iedereen voelt zich best wel goed, behalve arme Richard die het al vanaf het begin in Nepal erg moeilijk heeft met z'n maag/darm systeem. Om een van de twee op het vliegveld verloren dagen terug te winnen stelt René voor morgen een directere route naar Tulikharka te nemen waarbij de eerste blootstelling aan hoogte boven 4000 m een dag eerder is.
Weer: mooie ochtend, bij opstaan ca. 12 C, toch wat meer bewolking en wat hoge vage bewolking wat op een weersomslag duidt, tegen de middag meer bewolking en later wat regen druppels.
Verticaal: Pangkongma (2930 m) ligt maar iets hoger dan Poyan (2800 m). Omhoog 290 m + 530 m = 810 m + nepalese flat effect= ca. 1000 m. Omlaag ca. 850 m.
vr. 21 okt.: Pangkongma - Pangkongma La - Kamp op 3745m.
De kitchen boys wekken ons om 6:00. Het heeft vannacht af en toe geregend maar het is droog tot ons vertrek om 7:15 waarna het echt begint te regenen. Eerst bezoeken wij het klooster net boven het dorp waar wij binnen een dienst meemaken onder het genot van thee. Als dank en om de goden gunstig te stemmen laten wij een donatie achter. Tijdens de dienst kunnen wij vrijelijk fotograferen, praten en rondlopen.Het gaat nu in de regen steil omhoog naar de Pangkongma La (3173 m). Ik ben achteraan gebleven met Pasang, Dakipa, René bij Richard die het uitermate moeilijk heeft vandaag en slechts met uiterste wilskracht zich omhoog weet te werken.
Het gaat echt voetje voor voetje achter Richard aan maar het geeft je de gelegenheid alles goed te bekijken. De regen wordt minder wanneer wij na Pangkongma La naar het noorden afslaan en de steile graat van de Zattara Danda omhoog lopen. Met de regenbroek, rugzakcover, lifa hemd, onder de paraplu, blijf ik goed droog. En een voordeel van het lage tempo is dat je niet bezweet raakt. Het is hier prachtig begroeid met grote bemoste bomen, hele grote rododendrons van bijna boom formaat, bamboe struiken, veel zwaar bemost dood hout, schitterende ongerepte natuur. Langzaam aan komen wij hoger en de vegetatie wordt allengs minder en lager.
Om 2:45 komen wij bij het kamp op een klein vlak stukje weide bij de boomgrens, de tenten zijn al opgezet, ook de eet-, keuken- en wc- tent. Iedereen is blij Richard te zien die direct in zijn tent gaat liggen en verzorgd wordt door dokter Johannes met ORS drank, Norit en antibiotica. Er is hier boven onverwachts geen water, maar net genoeg om ons van thee te voorzien, en een paar dragers moeten een uur naar beneden en weer twee uur naar boven lopen om water omhoog te zeulen! In de gele eettent is het knus en gezellig en door alle lichamen ook warm. Het is nu buiten aardig opgeklaard met nog veel witte wolken flarden. Af en toe komt het hoge gebergte naar het westen tevoorschijn. Het is betoverend mooi!
Weer: 's-ochtends regen, neemt af in de middag, later af en toe een beetje zon, weinig wind.
Verticaal:Pangkongma (2910 m) naar kamp (3745 m) = 835 m. Hoogte meter gegevens: omhoog 938 m en omlaag 109 m.
za. 22 okt.: Kamp op 3745m - Tulikharka.
Om 6:00 is er wel thee maar vandaag geen waswater wegens het water tekort. De hemel is helder en het is koud, de tenten zijn bedekt met een ijslaagje. Ontbijt in de eettent en om 7:30 op pad. Al gauw wolken en mistflarden en af en toe wat hagel. Wanneer de wolken even wegtrekken zijn er mooie vergezichten vanaf het kale landschap hier boven de 4000 m. Hier en daar ligt ook wat sneeuw en met de verse hagel is het oppassen voor uitglijden. Wij kregen bij vertrek een packlunch mee maar worden verrast met een warm middagmaal (warme drank, soep, een soort bagel) bereid in de beschutting van een overhangende rots, heerlijk! Ergens tijdens de wandeling bereiken wij het hoogste punt van vandaag (4405 m) waarna het omlaag gaat naar Tulikharka (4220 m) waar wij om 3:30 aankomen. Alle tenten staan er al. Richard voelde zich vandaag al wat beter dankzij de goede zorgen van dokter Johannes en heeft het vandaag toch maar weer gehaald. Pim en Evert Jan hebben wat last van de hoogte en lopen wat langzamer al lijkt Pim na de lunch wat beter te lopen gezien het tempo dat hij als voorloper aangeeft. Met mij gaat het best goed, nog geen last van hoogte ziekte verschijnselen maar merk wel de ijle lucht en heb wat "longspierpijn" maar dat kan ook van de rugzak zijn. Er komt nog een derde sherpa bij onze groep, Chongwha Sherpa.
Weer: koud bij opstaan, eerst mooi maar al snel bewolking, af en toe hagel, mist en redelijk fris als de zon niet schijnt.
Verticaal: kamp 3745 m naar max. hoogte 4405 = 660 m en omlaag naar Tulikharka op 4220 m = 185 m. Hoogte meter gegevens: omhoog 905 m en omlaag 427 m.
zo. 23 okt.: Tulikharka - Kote.
Het was een koude nacht, sneeuw buiten, ijs in en op de tent, 6:30 op, 7:30 eindelijk de zon en warmte, wat later (8:15) op pad wegens "het aantal wachtenden voor u" bij het toilet gebouwtje. Het is een prachtige zonnige ochtend met een heerlijke temperatuur om te wandelen. Bij de Perbu La (4260 m, 9:15) kijken wij voor het eerst de Hinku vallei in en krijgen wij zicht op de bergen waarachter Mera Peak zich nu nog verschuilt, naar rechts de Naulekh (6363 m) en naar links een (6255 m hoge) naamloze berg. Een helikopter die een Japanse groep van Tulikharka haalt, waaronder een 80 jarige man die Mera Peak op is geweest, komt met moeite de vallei op en moet cirkelen om in de ijle lucht hoogte te maken.
Wij dalen nu steil af, al snel zitten wij tussen de rododendrons, komen een stel schaars geklede (dus aantrekkelijke) jonge Russinnen tegen die zich moeizaam omhoog werken, op onze lunchplek bij Tok Tor (3655 m, 11:15) wordt daar natuurlijk op een fantasierijke manier over uitgeweid. Het is heerlijk vertoeven in de hete zon en pas na een uur continueren wij de steile afdaling. Later volgt het pad de bruisende rivier bedding, ruig en schilderachtig mooi terrein, naar ons einddoel van vandaag, Kote (Tashing Ongma, 3600 m, 3:00). De tenten staan er al, een paar van ons baden in de ijskoude rivier (een groep engelse vrouwen die ook naar Mera Peak trekken ontlokt dat de kreet "they must be swedes").
Weer: zeer mooie dag, geen wolken, lekkere wandel temperatuur.
Verticaal: hoogte verschil Tulikharka (4220 m) naar het hoogste punt Perbu La is +40 m, en van daar naar Kote (3600 m) is het -660 m. De hoogte meter geeft een totaal omhoog 480 m en omlaag 1100 m aan.
ma 24 okt.: Kote - Tangnag.
Op om 6:30, goed geslapen, buiten rond het vriespunt, een schitterende ochtend, ontbijt (havermout pap, chapati, gebakken ei) en om 8:15 op pad. Vandaag gaat het pad geleidelijk omhoog de rivierbedding volgend naar Tangnag. In 1999 is het Sabaltsho meer boven Tangnag onverwachts door de eindmorene heen gebroken, heeft zich bijna volledig geleegd, het lagere deel van Tangnag meegesleurd en de voorheen mooie rivier bedding volledig verwoest en uitgesleten, grote rotsen en stenen gedeponeerd. Het pad dat wij volgen loopt nu dan ook op de helling er boven al zien wij dat dragers ook een pad in de rivierbedding volgen. Om 12:00 krijgen wij een warme lunch (soep, gebakken brood, bruine bonen), lekker in de zon. Later komen wij langs een klooster onder een grote rots ingebouwd waar wij weer een dienst bijwonen en een donatie achterlaten. Alles om de goden gunstig te stemmen voor onze Mera Peak beklimming! Rustig lopend komen wij om 2:30 in Tangnag aan. Het is een redelijk uitgebreid dorp met lage stenen gebouwen die van een afstand nauwelijks zichtbaar zijn en die ik pas opmerk als ik al dichtbij ben. Pim besluit later in de middag niet verder te gaan omdat hij naar eigen zeggen sinds het begin niet lekker loopt op deze hoogte. Gerard heeft moeite met de ademhaling bij het slapen (Cheyne-Stokes ademhaling) en voelt zich ook niet zo happy op deze hoogte. Zij gaan samen terug naar Lukhla en vandaar naar Namche Bazar om ons dan weer 2 november in Lukhla te ontmoeten. Zij krijgen twee dragers mee (vader/zoon). Het verdere verloop van de trektocht wordt besproken. Rene stelt voor om morgen een acclimatisatie/rust dag in te lassen, naar Khare, weer een acclimatisatie dag, vandaar naar Base Camp (onder Mera La), naar High Camp, zondag 30 oktober naar Mera Peak en terug naar Khare, vervolgens een lange dag naar Kote, Tulikharka om tenslotte woensdag 2 november in Lukhla aan te komen.Zo houden wij nog een paar dagen extra voordat onze vlucht zaterdag namiddag naar NL vertrekt.
Weer: ochtend zeer mooi, rond de middag wat beginnende bewolking van beneden uit de vallei, later in de middag wordt het grijs.
Verticaal: Kote (3600 m), Tangnag (4290 m), het hoogte verschil is +690 m. De hoogte meter laat zien dat wij 706 m zijn geklommen en 15 m gedaald.
di. 25 okt.: Tangnag rust en acclimatisatie dag.
Een dag als deze is van belang om het lichaam te laten wennen aan de hoogte en zo hoogte ziekte verschijnselen te voorkomen. Vandaag en de volgende dagen zien wij een paar keer per dag heli's die mensen met hoogte ziekte evacueren, zelfs (zo wordt verteld) een tgv hoogte ziekte overleden drager. Problemen tgv de hoogte is dus een reëel gevaar en daarom is er overmorgen in Khare op 4900 m nog een acclimatisatie dag gepland. Wij worden op de gebruikelijke vrolijke wijze om 7:30 gewekt, iets later want tenslotte is het ook rustdag. Het is weer een hele mooie heldere dag, daarom was het ook koud vannacht en ik heb slecht geslapen door koude, een hobbel onder mijn lijf en een helling zodat ik constant omlaag gleed. Later op de dag verzet ik mijn tent daarom. Wat betreft de koude in de slaapzak neem ik een aantal maatregelen die helpen. Het is een North Face goed voor -20 C, ca. 1975 gekocht en tot 1988 regelmatig gebruikt. Al is hij altijd goed bewaard ik heb zo mijn twijfels of dons wel zo lang houdbaar is. Dat blijkt ongegrond te zijn want na de zak buiten goed te drogen, regelmatig op te kloppen om het dons goed te verspreiden, mijn bivak zak te gebruiken om direct condens op de slaapzak te voorkomen en vooral de capuchon goed om mijn hoofd te sluiten om warmte verlies via nek en schouders te vermijden, zal ik de komende nachten in ieder geval geen last van de koude hebben.
Wel blijf ik net zoals de anderen 's-nachts last houden van C-S ademhaling. Iedere keer als ik eindelijk weg dommel en mijn ademhaling rustiger wordt schrik ik wakker omdat ik door zuurstof tekort plotseling diep adem moet halen met als gevolg dat ik niet meer durf te slapen. Na verloop van tijd ben ik zo moe dat het toch wel lukt ook geholpen door een lichte slaappil iets wat ik nog nooit in mijn leven heb hoeven te doen. Later in de ochtend lopen Johannes, Nico en ik nog een uur of wat omhoog naar 4600 m om toch wat te bewegen vandaag. Vanaf daarboven kunnen wij heel in de verte Khare zien liggen, ons doel voor morgen. Terug in het kamp doe ik de was, verzorg mijn voeten, lees wat en later zijn wij gezellig samen in de lodge die door een bijzonder leuk gezin (met drie jonge dochters) wordt gerund. De dochters zijn normaal in Lukhla op school maar hebben nu een paar dagen vrij en zijn er om hun moeder te helpen vertellen zij. Trek voor de nacht tegen de koude voor het eerst mijn merino wollen ondergoed aan.
wo. 26 okt.: Tangnag - Khare.
Om 7:00 thee en waswater, haal mijn bij de kachel te drogen gehangen wasje uit de lodge, ontbijt (pap, gebakken ei met spam, heerlijk!) en om 9:00 vertrekken wij voor een " rustige" wandeling naar Khare door mooi ruig hooggebergte terrein. Voor ons uit zien wij de Mera gletsjer. Rechts van ons naar het zuiden torent een met ijs bedekte naamloze berg (6255 m) en Mera Noord (6124 m) waar wij tot twee maal toe een ijslawine omlaag zien denderen. Links een kale stenige zuidhelling tot 5641 m. Bij Dig Kharka, wat in een kleine vlakte ligt, aangekomen (10:30) staat een theehuisje waar wij rustig thee met koekjes nuttigen. Daarna een stukje steil omhoog en Khare wordt zichtbaar boven ons waar wij ca. 1:00 allen zijn. Khare is een vrij groot dorp met lodges, cafés, kooktenten en veel terrassen voor de tenten. Wij krijgen een plek helemaal bovenaan rechts (de oostkant) toebedeeld, om 2:00 staan de tenten er en heeft iedereen zijn plek gevonden voor de twee dagen dat wij er zullen zijn.
Weer:het normale patroon, a.m. helder en zon, p.m. meer wolken, wat wind maar niet hinderlijk, boven op echter flinke wind te zien aan de sneeuwpluimen.
Verticaal: Tangnag (4290 m), Khare ligt op 4900 m, het hoogte verschil is 610 m. Mijn hoogte meter geeft 610 m klimmen en 5 m dalen aan.
do. 27 okt.: Khare rust en acclimatisatie.
Niet al te goed geslapen vannacht wegens C-S ademhaling en vaak er uit om te plassen. De zon komt pas om 9:30 bij mijn tent en het is steenkoud tot die tijd. Zoek daarom al eerder zo'n 30 meter naar het westen de zon op, lekker warm en loop langzaam met de "opgaande" zon mee naar mijn tent. De D-schoenen en klim spullen die al eerder naar Khare zijn gedragen worden uitgepakt, uitgezocht en klaar gemaakt voor de volgende dagen. Deze worden naar Base Camp gebracht, morgen kunnen wij nog op de bergschoenen omhoog. Om gewicht te besparen mogen slechts de spullen die de volgende drie dagen nodig zijn mee, de rest blijft achter in Khare. Ook ga ik een tent delen met iemand zodat er een tent minder naar boven hoeft. Koop in de lokale winkel voor Rs 500 een "plas fles" van een liter zodat ik 's-nachts de tent daarvoor niet uit hoef. Slaap later wat bij in de door de zon lekker warme tent. Schrijf een e-mailtje naar huis op de laptop van Rene en krijg daar later antwoord op, het gaat goed thuis, leuk!
Zodra de zon onder gaat wordt het weer steen koud en gaan wij achter de winkel in de rond de grote vierkante tafel zitten waaronder een kacheltje brand. Door de kleden die over de tafel hangen op je schoot teleggen krijg je het van beneden lekker warm. Wat een vinding! Vanavond krijgen wij een feestmaal. Pasang heeft kip gescoord die met een evacuatie heli mee naar boven is gekomen, 5 kilo voor Rs 3000. Shukra weet daar een heerlijk maal van te maken met frites (koud!) en rijst. Wij blijven tot 8:00 rond de tafel van de warmte genieten maar dan moeten wij toch naar de tenten waar het inmiddels aardig koud is.
vr. 27 okt.: Khare - Base Camp.
Thee om 7:30, was water, aankleden, spullen pakken, 8:30 ontbijt en 9:30 zijn wij op weg. Op advies van Pasang lopen wij op onze bergschoenen (Evert Jan op zijn gympen!) naar boven maar het blijkt aardig glad te zijn op de aangetrapte sneeuw waarover wij al spoedig lopen. De stijgijzers waren toch wel prettig geweest vinden wij. Nemen een korte pauze bij een stenen theehuisje net onder de Mera gletsjer en dan gaat het voetje voor voetje glibberig omhoog tot boven aan waar de gletsjer vlakker is tot aan Mera La (5400 m). Eenmaal daar aangekomen gaan wij aan de oostzijde 40 m omlaag naar Base Camp (5364 m, 12:30). Het is nu grijs en koud. De tenten worden her en der opgezet op de beperkt beschikbare vlakke plekken, wij krijgen thee, eten de pack lunch, krijgen soep, alles in de tenten, er is geen gemeenschappelijke eettent vandaag en morgen. Het sneeuwt en hagelt inmiddels licht. Wij rusten wat in de slaapzaken en later wordt het avondmaal eveneens in de tenten genuttigd.
Weer: a.m. heerlijk zonnig, dan toenemende bewolking en het blijft wisselend bewolkt met wat hagel en sneeuw.
Verticaal: Khare (4900 m), het Base Camp ligt op 5364 m, een hoogte verschil met Khare van +464 m. Mera La ligt op 5400 m. Mijn hoogte meter geeft 506 m omhoog en 51 m omlaag.
za. 29 okt.: Base Camp - High Camp.
Thee om 7:30, was water, aankleden, spullen pakken, 8:30 ontbijt en 9:30 zijn wij op weg. Op advies van Pasang lopen wij op onze bergschoenen (Evert Jan op zijn gympen!) naar boven maar het blijkt aardig glad te zijn op de aangetrapte sneeuw waarover wij al spoedig lopen. De stijgijzers waren toch wel prettig geweest vinden wij. Nemen een korte pauze bij een stenen theehuisje net onder de Mera gletsjer en dan gaat het voetje voor voetje glibberig omhoog tot boven aan waar de gletsjer vlakker is tot aan Mera La (5400 m). Eenmaal daar aangekomen gaan wij aan de oostzijde 40 m omlaag naar Base Camp (5364 m, 12:30). Het is nu grijs en koud. De tenten worden her en der opgezet op de beperkt beschikbare vlakke plekken, wij krijgen thee, eten de pack lunch, krijgen soep, alles in de tenten, er is geen gemeenschappelijke eettent vandaag en morgen. Het sneeuwt en hagelt inmiddels licht. Wij rusten wat in de slaapzaken en later wordt het avondmaal eveneens in de tenten genuttigd.
Weer: a.m. heerlijk zonnig, dan toenemende bewolking en het blijft wisselend bewolkt met wat hagel en sneeuw.
Verticaal: Khare (4900 m), het Base Camp ligt op 5364 m, een hoogte verschil met Khare van +464 m. Mera La ligt op 5400 m. Mijn hoogte meter geeft 506 m omhoog en 51 m omlaag.
zo. 30 okt.: High Camp - Mera Peak - Khare.
Gelukkig zijn wij al vroeg gaan slapen, wat moet je ook anders wanneer het al om 6:00 donker en koud is en je nergens heen kunt behalve je tent, want om 2:30 staan de kitchen boys er al met thee en even later met het pap ontbijt. Het was (voor mij) een onrustige nacht, de sporadische windvlagen deden mij denken aan het verhaal van René die bijna met tent en al hier de afgrond in werd geblazen, de C-S ademhaling en waarschijnlijk ook het anticiperen op het hoogte punt van onze tocht vandaag, zou het wel lukken zo hoog te komen? Al spoedig staan Maarten en ik klaar in de donkere, koude, windstille ochtend onder een wolkenloze hemel om te vertrekken. De kleding wordt geverifieerd (ik heb alles aan wat ik heb), de stijgijzers worden nog eens goed vastgesjord door Dakipa. Wij zijn allemaal diep onder de indruk hoe de 3 sherpa's keihard werken om ons te helpen met schoenen, stijgijzers, kleding om toch maar snel weg te kunnen, het duurt echter nog tot 4 uur voor wij met z'n allen vertrekken. Bij de eerste stappen merk ik dat ik nauwelijks kan ademen wegens de knellende kleding en doe mijn dons jack uit en dat is letterlijk een verademing. Kom zo aardig achter op de groep maar weet mijn ritme te vinden en haal langzaam de anderen weer in. Na een uurtje is er genoeg licht om de hoofdlamp uit te doen, door het lopen zijn nu ook mijn vingers warm geworden. Ik moet het weer zeggen: het is een schitterende ochtend hier boven op de gletsjer. Links van ons, naar het oosten, kleurt de voorheen fluweel zwarte horizon zich met alsmaar fellere kleuren en als eindelijk om 6:30 precies de eerste zonnestralen ons raken voel je de warmte. Net als gisteren naar het High Camp verbaast het mij hoe steil de gletsjer is. Vanaf Khare gezien zag het er allemaal zo vlak uit maar het tegendeel blijkt nu weer, er zijn stukken bij waar ik zijwaarts omhoog moet lopen. Ik kom achter een " treintje" met Nico, Maarten, Johannes en Hans te lopen dat korte stukken met tempo loopt en dan een poos stopt en op adem komt. Dat bevalt mij niet, ik loop liever een gestaag tempo waarbij ik tussen de stappen van 2 tot zelfs 5 seconden bij de steilere stukken aftel om zodoende mijn ademhaling te regelen. Ik merk daarbij dat ik iedere keer het treintje inhaal als zij stoppen waarop ik ook moet stoppen wat mijn ritme breekt. Als het pad plots wat breder is ga ik er toch maar voorbij hopend dat ik daarvoor niet moet boeten eenmaal hogerop gekomen. Rustig mijn eigen tempo volgend kom ik zo om ca. 8:15 vlak onder top. Drink daar wat en een tien minuten later komt ook Nico er met Chongwha die ons aanspoort niet te wachten op de anderen maar direct naar de top te gaan. Daar moeten wij immers aan het touw omhoog en zo hoeven wij niet te lang op elkaar te wachten. Dat laatste stuk aan het touw omhoog is nog een uitermate inspannend gedoe op slechts de stijgijzers zonder de houvast van een pikkel. Compleet buiten adem kom ik bij Chongwha die boven het touw strak houdt maar al spoedig is dat weer goed en om 9:15 sta ik boven op de windloze zonnige Mera Peak trots te zijn, van het uitzicht te genieten, met even later Nico er ook bij. Inmiddels zijn het "treintje" en René beneden ook aangekomen en iets meer beneden zien wij ook Peter T. met Dakipa Sherpa aankomen. Na de onvermijdelijke topfoto's worden Nico en ik aangespoord de top weer te verlaten om plaats te maken voor de anderen die klaar staan naar de top te worden gehesen. Dat doen wij dan ook maar later hebben Nico en ik daar spijt van want zo is er geen gemeenschappelijke foto van de 6 plus René die de top gehaald hebben. Fotoshoppen moet dan later maar uitkomst bieden. Nadat ieder op de top is geweest lopen wij een kort stukje omlaag en nemen een eet en drink pauze. Hier maakt Hans nog een groepsfoto met Mera Peak op de achtergrond waarna wij om 11:00 de terugtocht beginnen. Het afdalen is nog aardig vermoeiend en ik loop in tempo met Dakipa mee wat eigenlijk veel makkelijker is, zo hoef je niet bij iedere stap af te remmen. Bij High Camp is een kitchen boy achtergebleven met warme drank en soep! Bij Mera La is het bewolkt en wat mistig en eenmaal beneden de gletsjer gekomen zegt Dakipa de stijgijzers af te doen. Het blijkt al snel iets te voorbarig te zijn geweest want het is erg glad, maar wij komen zonder vallen toch bij het theehuisje aan en nemen een korte pauze. Wij zitten daar nog niet lang en Johannes arriveert onverwachts. Hij heeft op de gletsjer het spoor gemist en is over de steile sneeuwhelling, omhoog kijkend aan de linker kant, afgedaald. Wel een stuk korter maar, zoals hij zelf zegt, had hij daar niet moeten uitglijden! Wij lopen gedrieën naar Khare waar wij ca. 3:30 aankomen, een hele lange dag! Daar vinden wij Richard, Evert Jan en Peter B. in hun tenten en horen dat zij vanochtend op ca. 6000 m zijn omgekeerd en rustig aan, genietend van de omgeving, naar beneden zijn gelopen. De anderen komen weldra ook aan en wij komen al snel samen in de ruimte met de kachel onder de tafel voor warmte, vocht inname, napraten over onze ervaringen vandaag, een goed avondmaal, resten whisky opmaken, gezelligheid. Het is een geweldige dag geweest!
Weer: schitterende dag met zon en geen wind, later beneden mistig en dan grijs.
Verticaal: hoogteverschil High Camp en Mera Peak is 700 m. Totaal omlaag gelopen is 1575 m.
ma. 31 okt. t/m wo. 2 nov: Khare - Kote - Tulikharka - Lukhla.
De volgende drie dagen lopen wij terug naar Lukhla waarbij wij, om de verloren dagen in Kathmandu goed te maken, in een dag van Khare naar Kote lopen. Bij vertrek uit Khare is het nog mooi weer maar bij Tangnag komt er al een nevel uit de vallei omhoog, later gaat het licht sneeuwen en wij zijn nog maar net in Kote en het gaat echt regenen. Pasang heeft voor ons onderkomen in een nieuwgebouwde lodge geregeld wat ons erg bevalt. René vindt ons maar watjes en slaapt gewoon in zijn tent. Ja, hij is nog jong en sterk! Wij dalen vandaag 1302 m maar klimmen ook nog 48 m.
De volgende dag naar Tulikharka krijgen wij hoe hoger wij komen meer en meer sneeuw. Het pad loopt eerst op en neer langs de wilde rivier en dan steil omhoog en aan het einde daarvan, in Pak Tor, pauzeren wij voor de lunch, binnen want het sneeuwt nu gestaag. Richard neemt, niet ver voor Tulikharka, een verkeerde afslag, merkt dat en keert weer terug richting Perbu La. Wij merken dat pas als om ca. 5:00 Evert Jan en René als laatste binnenkomen. Onmiddellijk gaan een paar sherpas terug en vinden hem gelukkig snel zodat net voor donker ook Richard binnen is. Hij had om hulp gejodeld wat ook door anderen gehoord was maar men had dat als vrolijkheid van Richard geïnterpreteerd. Ook is de tas van Maarten er nog niet omdat zoals weldra blijkt de drager die zijn tas droeg door "ziekte" (lees: een kater van het feest vorige nacht) niet verder is gekomen dan onze lunchplek Pak Tor. Dakipa en een drager gaan in het donker het hele eind terug om deze zaken op te halen en zijn pas tegen 11 uur terug! Wij hebben onderkomen in de Mera Lodge & Irish Bar. Vandaag hebben wij 1116 m geklommen en 335 m gedaald.
De dag naar Lukhla begint met stralende zon waarin wij de 325 m naar de Zatrwala klimmen in de overnacht gevallen 20 cm sneeuw. Nevels en wolken dringen zich nu omhoog en eenmaal over de pas dalen wij snel af in de grijzigheid. Er volgt nog een steil stuk waar wij m.b.v. 3 touwlengtes (ca. 180 m) afdalen en ook daarna blijft het steil omlaag gaan. Peter B. struikelt op een gegeven moment, valt met zijn hoofd naar voren en neemt daarbij Hans die voor hem loopt mee in zijn val. Zij eindigen kop-staart op het steile pad met Hans boven op Peter.
Al is Peter erg geschrokken en is zijn door zijn bril beschadigde wang wat bebloed het had veel erger kunnen aflopen. Onze klooster bezoeken en donaties hebben de goden toch gunstig gestemd. Er valt nu constant natte sneeuw, wij krijgen honger en dorst, stoppen bij een klein gehucht en drinken een cola en eten de laatste studenten haver die ik bij mij heb, pas om 2:00 komen wij in Chitanga en krijgen wij een hete lunch geserveerd. Om 3:00 uur, net wanneer de laatsten van onze groep daar aankomen, gaan wij verder.
Na een kwartier passeren wij een huis waaruit Pim verschijnt. Hij is ons tegemoet gelopen en gezamenlijk lopen wij naar Lukhla waar wij om 5:00 aankomen. Vandaag hebben wij 325 m geklommen naar Zatrwala en nog eens 153 m naar Lukhla en totaal omlaag 1853 m. Na het avondeten in de Tara Lodge komt Shukra een heerlijke chocolade-slagroom taart binnen dragen die hij als verrassing voor ons heeft gemaakt. Bij de fooien ceremonie krijgt iedereen een stukje, ook de dragers die zich de drie weken met ons altijd achteraf gehouden hebben!
do. 3 t/m zo. 6 november: Lukhla - Potan - Kharikhola - Kathmandu - Schiphol.
Lukhla kan al een paar dagen niet door vliegtuigen bereikt worden wegens onvoldoende zicht op het gevaarlijke vliegveldje. Als gevolg hiervan wachten al ca. 1500 mensen op hun terugvlucht naar Kathmandu, is er absoluut geen hotel kamer meer vrij. Gerard heeft van de dagen ervoor nog een grote kamer met 3 bedden en Pim nog een klein kamertje met 1 extra kot, voor nog 1 nacht beschikbaar waarvan Peter T., Nico en ik dankbaar gebruik hebben gemaakt de afgelopen nacht. Bij het ontbijt is het duidelijk dat onze vlucht van 10:00 ook niet kan vertrekken en kom je onderaan de wachtlijst te staan. De weerberichten geven aan dat pas maandag het weer wat beter zou worden. Alternatieve plannen worden bekeken waarvan een eventuele evacuatie per heli de enige zou zijn willen wij onze vlucht van zaterdag 18:00 halen! Pim en Gerard hadden de afgelopen dagen al met iemand gesproken die helivluchten regelt en dat contact wordt weer opgenomen. Intussen is Pasang ook actief het een ander te regelen. Hij komt met een plan dat wij in Kharikhola, twee dagen lopen van hier, per heli gehaald zouden kunnen worden voor $ 675. Gerard en Pim hebben geregeld dat wij een paar uur lopen omlaag bij Surke vandaag nog per heli zouden kunnen worden gehaald voor $880. Beide plannen hangen af van het zicht wat nu in de ochtend nog steeds niet voldoende is voor wat voor vluchten dan ook! Wat is wijsheid? Er is een kans dat wij vandaag nog weg kunnen. Aan de andere kant ligt het twee dagen lopen Kharikhola lager en is de kans groter dat wij net onder het wolken dek komen met beter zicht. De expertise van Hans als vliegtuigbouwer en amateur piloot komt goed van pas. Er moet nu beslist worden want het Lukhla contact kan onze reserveringen niet langer vast houden. Bovendien moeten wij bij beide plannen al snel gaan lopen. Er vindt een goede open discussie plaats en het resultaat is dat het Pasang plan de voorkeur krijgt. Het besluit is genomen en weldra lopen wij weer dezelfde route als dag 1 langs het vliegveld omlaag. Een paar uurtjes later, in de buurt van Surke, horen wij toch al de eerste heli's vliegen en wat later zien wij ook 2 heli's beneden ons landen met drommen mensen er omheen. Dit geeft wat gemor in de groep echter het besluit is genomen en achteraf is alles altijd duidelijker. Wij hebben nog een lange wandeltocht voor ons en pas net voor donker komen wij bij het Hotel in Poyan aan. Wij worden daar goed ontvangen, drinken wat en eten allemaal een ander a la carte gerecht waardoor het lang duurt voor ieder zijn uitgekozen maaltijd krijgt geserveerd maar dit drukt de pret niet. Voor de nacht krijgen wij royale kamers toegewezen waar wij op de bedden onze matjes en rugzakken kunnen uitspreiden voor de nacht.
De volgende ochtend (vr. 4 november) al om 5:00 op pad, na thee en een ontbijtje van pap, omdat de eerste heli om 10:00 in Kharikhola zal zijn. Bij de brug over de Khari Khola rivier komen wij onder de 2000 m. en is de vegetatie weeldiger met zelfs een palmboom hier en daar. Iets verder op bij Mane Dingma is een hotel met net erboven een grasveld waar heli's kunnen landen. Wij zijn er om 9:30 maar om 10:00 geen teken van een helikopter. Onze teleurstelling groeit naarmate wij langer wachten op het terras van het hotel, thee drinken, een middagmaal nuttigen. Er worden lootjes getrokken over de volgorde waarin ieder met de heli's weg kan. Wij zien regelmatig heli's door de vallei naar Surke en/of Lukhla vliegen. Gemor in de namiddag over dat wij toch voor het andere plan hadden moeten kiezen want dan waren wij gisteren al in Kathmandu geweest, doet, terecht m.i., René uit zijn slof schieten maar dit wordt spoedig weer bijgelegd. Het klooster op de prominente heuveltop naast het hotel wordt bezocht. Het is volledig gerestaureerd met geld uit Nederland, zelfs een foto van onze koningin siert het interieur. Niet lang daarna horen wij plots een heli vlak bij en ja hoor, hij gaat op ons veldje landen, de eerste 5 kunnen weg. De piloot zegt dat hij nog een vlucht wil maken voor de avond valt echter later wordt telefonisch gemeld dat hij niet meer mocht vertrekken van Kathmandu maar dat morgen ochtend de eerste twee vluchten voor ons zullen zijn, mits er zicht is natuurlijk. Wij brengen een aangename avond door, krijgen kamers toegewezen voor de nacht, spreiden onze matjes en slaapzakken, gaan slapen, hoopvol dat de volgende ochtend ons vertrek zal aankondigen.
Inderdaad komt (za. 5 november) net na 9 uur een eerste heli en de volgende 6 personen kunnen mee. De vlucht duurt ca. 45 min. waarbij wij het ene ogenblik vlak over bergkammen scheren en het volgende diep de dalen in kijken. En dan plots huizen, vliegveld en de heli wordt neergezet. Niet lang daarna vliegt hij terug en haalt de laatsten van onze groep op. Met de taxi naar het Summit Hotel waar wij in twee kamers kunnen douchen en ons fatsoeneren voor de vliegreis terug naar Nederland.
Die verloopt zonder verdere incidenten en zondagochtend om 3:30 maken wij nog een laatste foto van de groep in de aankomsthal van Schiphol.
