Gemaakt op woensdag 21 maart 2007

Geschreven door Jan Eisenloeffel

KARIBU! Welkom in Tanzania.
Tanzania ligt in oostelijk Afrika net onder de evenaar, met z'n 945.087km2 (waarvan 886.040km2 land) is Tanzania na Sudan het grootste land van Afrika. Het landschap van Tanzania is afwisselend, hoogvlaktes en dalen wisselen elkaar onverwacht af. Je ziet er savannen, maar Mt. Kilimanjaro met als piek de 5895m hoge Uhuru wordt met recht "het dak van Afrika" genoemd. Die hoogteverschillen veroorzaken uiteenlopende klimaten, wat weer invloed heeft op de fauna en flora van het land.

Er wonen ongeveer 34,4 miljoen mensen in Tanzania. De bevolking is van oorsprong samengesteld uit bijna 130 verschillende volkeren. Het grootste deel van de bevolking heeft een bantoe achtergrond, al heeft er veel vermenging plaats gevonden met Arabieren en Perzen. Sommige volkeren houden nog zeer sterk vast aan hun traditionele gewoonten en kleding, het duidelijkste voorbeeld daarvan zijn de Maasai.
Tanzania behoort tot de ontwikkelingslanden en is derhalve sterk van ontwikkelingshulp afhankelijk. Het is een van de armste landen ter wereld. Grote delen van Tanzania zijn buitengewoon vruchtbaar en het is dan ook verbazingwekkend dat daaruit niet meer economisch gewin voortvloeit. Eind 1960 kwam de landbouw door het Uljamaa-programma sterk van de grond. De nadruk lag op de verbouw van sisal, hét product van de toekomst. Helaas met de opkomst van de kunstvezel werd de productie grondig verstoord. Tanzania steunt nog steeds op de verbouw van sisal, maar de verbouw van koffie heeft een geweldige vlucht genomen en de katoencultuur is sterk in opkomst. Tanzania heeft 80% van de wereldhandel van kruidnagels in handen, verder zijn nootmuskaat, peper, thee, cashewnoten en kokos van belang voor de economie. Ook bodemschatten zoals diamant, goud, tin en mica brengen wat geld in het laatje. 

mrt15-17 Wij zijn nu in Arusha en verblijven in het Maasai Camp, een plaatselijk zeer gewilde plek om een drankje te drinken en genieten hier van drie dagen rust. Gisteren naar het ziekenhuis in Wasso gevlogen (hierover volgt nog een verslag) en de dag ervoor op safari geweest in het Ngorongoro wildreservaat met als hoogtepunt een bezoek aan de krater. De Ngorongoro krater wordt omgeven door meer dan 600m hoge kraterwanden en maakt, met een oppervlakte van ongeveer 260km2, deel uit van het meer dan 8000km2 grote wildreservaat. Het gehele jaar zijn alle wildsoorten te vinden die in oostelijk Afrika voorkomen.

Weinig dieren vertrekken uit het gebied, de omstandigheden in de krater zijn voor hen doorgaans ideaal te noemen, er is altijd water en gras in overvloed. De Maasai laten hun kudden in het reservaat grazen en in de droge periode trekken ze ook de krater in.
De weg van Arusha naar Iringa is het laatste onverharde gedeelte van onze tocht. Het valt ook samen met het regenseizoen in dit deel van Tanzania. De regen is  eerder gevallen met als gevolg: modder, modder, en nog eens modder.
Het is al donker als ik dit verslag in mijn tent schrijf en inmiddels zijn we alweer 90km tenzuiden van Dodoma en slechts twee dagen verwijderd van Iringa. Het was een prachtige dag met 's ochtends zo'n 20 graden en 40 graden rond het middaguur toen ik de 90km erop had zitten.

Het was een snelle rit omdat we van Dodoma op 1100m hoogte afdaalden tot 750m waar ons kamp is. De wegen waren redelijk begaanbaar voor de fietsers. De twee trucks hadden het veel moeilijker door alle diepe gaten in de weg en waren veel langzamer dan de meeste rijders. Vandaag voor het eerst veel apebroodbomen langs de weg gezien, makkelijk herkenbaar door hun massieve stammen. Mijn tent staat nu in de schaduw van zo'n boom. Onder de mensen die ook hier weer rond ons kamp staan en ons gadeslaan was een leraar die redelijk Engels sprak. Hij vertelde dat hij lesgeeft op een school met 650 leerlingen en 9 docenten. Zo'n 72 leerlingen per leraar!!

mrt18-19 We verlieten Arusha (dag 65) onder dreigende luchten, maar gelukkig reden we nog op verharde wegen.

Later die avond, toen we in onze tentjes op het Lake View Camp over het zuidelijk deel van Lake Manyara naar de heuvels aan de overkant keken, begon de regen met een onweersbui. De volgende dag begon de ellende na 5km fietsen, de verharde weg hield op en de blubber begon. Hele stukken waren practisch onbegaanbaar vooral na het plaatsje Mbugwe. Diepe gaten gevuld met modder, rivieren en kreken die over de weg stroomden en soms een stuk van de weg wegspoelden en vastgelopen trucks. Ongelooflijk op en neergaande stukken, die zo modderig en slipperig waren, dat je je afvroeg hoe een auto hier door kon. Om het nog erger te maken reden we die dag ook een heuvelachtig terrein in, met een verticale klim van 1400m naar ons kamp op 1485m. Net voor Bereko, na 101km, konden onze trucks niet verder vanwege vast gelopen trucks en moesten we allemaal een paar kilometer terugrijden om daar ons kamp op te slaan in plaats van na Bereko. Dit alles na een geweldige donder/regenbui in de middag. De meesten van ons konden gelukkig schuilen in een klein café, maar een paar langzamer rijders zaten midden in de bui.

mrt20 De volgende ochtend zag het weer er redelijk uit en tegen het middaguur waren de wolken verdwenen. Maar de weg was alles behalve redelijk! Het was nog erger dan de dag ervoor, hele stukken onbegaanbaar zelfs voor fietsers en er zat niets anders op dan door de dikke rode klei, die aan schoenen en wielen bleef plakken, te ploeteren.

Deze dag was echter nog moeilijker dan de gisteren, we moesten een verticaal van 1100m over een afstand van 108km afleggen. De trucks waren niet voor donker binnen. Inmiddels was het een rustige avond geworden en terwijl we op hun zaten te wachten genoten we van drankjes, omeletten, sinaasappelen en bananen in een plaatselijk cafe. In het donker probeerde ik mijn derailleur gangbaar te krijgen, wat na het schoonmaken van de kabels en kettingolie lukte. De ellende was echter nog niet over. Twee fietsen waren gestolen in het donker en daar kwamen we pas achter toen we naar ons kamp wilden gaan. Rond 10 uur 's avonds konden we eindelijk ons kamp opzetten, alles nat en stinkend. Na middernacht kregen de eigenaren hun fietsen weer terug door bemiddeling van de politie en "terugkoop" geld!

mrt21 Dag 68 beloofde een mooie dag te worden en dat is uitgekomen. Dit was dag 4 van Arusha naar Dodoma, vier dagen in dezelfde stinkende, vieze kleren. Ik denk dat wij nog erger roken dan sommige mensen die we onderweg tegenkomen.

De zon scheen, natte kleren en schoenen droogden snel op en een mooi hotel/kampeerterrein werkte als een stimulans om de afstand snel af te leggen. Het uitzicht van de heuveltoppen was prachtig, weelderig groene vlakten, groenblauwe heuvels verder weg en boven dit alles een diepblauwe lucht met donzige witte wolken. Na 134km over onverharde wegen, in bijna 7 uur, zat de dag erop. Als beloning heb ik mijzelf een hotelkamer met toilet en douche gegeven. Er moesten veel dingen gedaan worden: modder van de fiets afbikken, deraileur weer onder handen nemen, eindeloos veel rode modder uit de kleren wassen, tent en andere natte spullen drogen, twee lekke banden plakken, logboek bijhouden, eten en later een biertje in de bar, scheren en douchen, de wonden aan mijn been verzorgen die eindelijk genezen. Het was 23:30 uur toen ik het licht uit deed en om 5:30 uur ging de wekker alweer. Toen we om 7:30 uur vertrokken was het duidelijk dat mijn lichaam daar anders over dacht. Ik deed het zo'n anderhalf uur rustig aan, in die tijd droogden mijn fietskleren op die ik de avond daarvoor had gewassen. Daarna kwam ik goed op gang op een redelijk onverharde en dalende weg.

Twee dagen nog tot Iringa met een mooi hotel/kampeerterrein en een rustdag in het verschiet.

Gemaakt op donderdag 16 maart 2007

Geschreven door Jan Eisenloeffel

Tijdens de tweede rustdag in Arusha heb ik de gelegenheid gehad het ziekenhuis Wasso te bezoeken. Ik probeer met mijn fietstocht door Afrika bezoekers van mijn website enthousiast te maken om mij financieel te steunen voor het hoognodige energieproject. Het ziekenhuis Wasso ligt tegen de grens van Kenia aan, midden in het Maasai gebied en biedt de enige medische zorg in de wijde omtrek. Het echtpaar tevens artsenteam Lennard Hiltermann en Claar Bijleveld hebben geregeld dat ik de Cessna van Flying Medical Services kan charteren om er heen en terug te vliegen. Er zijn vijf plaatsen beschikbaar en het kost mij geen moeite deze te vullen met nog vier deelnemers aan deze fietstocht.
Het is mooi weer en na een prachtige vlucht van 75 minuten, o.a. over een nog actieve vulkaan naast Lake Natron, waar wij een extra rondje boven maken en de zwaveldampen kunnen ruiken, scheren wij over de heuvel achter het dorp vlak over de blinkende daken van het ziekenhuis compound en het dorpje zelf waar net de twee wekelijkse kleurrijke Maasai markt wordt gehouden.

Met een Landcruiser worden wij naar het ziekenhuis gebracht en door Claar hartelijk verwelkomd. Lennard is uitgerekend deze week in Nederland, jammer maar het is niet anders. De eerste indruk van het ziekenhuis is zeer goed. De gebouwen ogen nieuw, alles keurig in de verf, de terreinen goed onderhouden (door gevangenen in oranje overalls uit de lokale gevangenis), de zalen keurig.

Tijdens de rondleiding die Claar ons geeft blijkt al snel dat er veel, voor een ziekenhuis noodzakelijke dingen ontbreken. Het is er vol met Maasai die na hun bezoek aan de markt gelijk even op spreekuur komen. Anders dan wij gewend zijn, is fotograferen hier geen probleem, ook niet op de markt die wij even later bezoeken.Een prachtig kleurrijk geheel om zoveel Maasai bij elkaar te zien. Kijk in de fotoalbum voor een indruk van het ziekenhuis en de Maasai markt. Na een late, lekkere lunch wil Ezra (de piloot) toch wel terug zodat we voor donker kunnen landen.

De retourvlucht is zo mogelijk nog spectaculairder. Wij vliegen nu over Lake Natron terug. Het meer heet zo omdat de inhoud van de vulkaan waar wij 's ochtends over vlogen in het meer stroomt dat daardoor verzadigd is met allerlei mineralen en andere zaken uit het binnenste van de aarde. Er is nu veel water in het meer, maar over enkele maanden is het vrijwel droog en volgens onze piloot geeft het een "buitenaards kleurrijke aanblik". Wij vliegen laag, dwz enkele tientallen meters boven het water en de modderbanken waar zich struisvogels, wildebeest, zebra's, een enkele giraf en allerlei vogels bevinden. Alles goed te zien terwijl wij erover heen denderen. En als toetje krijgen wij vlak voor de landing op Kili Airport de Kilimanjaro te zien! Besneeuwde top en al schemerend in het avondlicht.

Na dit bezoek aan ziekenhuis Wasso ben ik er nog meer van overtuigd dat de ondersteuning van het zo nodige energieproject een goed doel is. Toen ik Ezra ervan vertelde tijdens de heenvlucht en zei dat ik pas 1200 euro gesponsorgeld heb gekregen, zei hij mij dat het dan maar gebruikt moest worden om Claar en Lennard een extra jaar te laten blijven. Sinds zij er zijn is het niveau van de zorg met sprongen vooruit gegaan, o.a. omdat zij echt hart voor de zaak hebben. Ondanks de moeilijke en vaak frustrerende omstandigheden weten zij dat klaar te spelen. Een groter compliment van een buitenstaander, die er vaak komt en ook andere ziekenhuizen bezoekt, is niet mogelijk.

Het energieproject, waarover meer te lezen is op deze website, heeft een begroting van US$ 100,000. Er loopt een aanvraag voor US$ 70,000 bij een NGO die daar geld voor beschikbaar heeft. Ik hoop met mijn fietsexpeditie de ontbrekende US$ 30,000 op te brengen.HELP HIER A.U.B AAN MEE! Ik heb nu 6000km gereden, zonder een dag uitval, onder vaak moeilijke en zeer zware omstandigheden en hoop de volgende 6000 wat makkelijkere kilometers ook te rijden.
Wees gul, beloon mijn inspanning, help dit doel te bereiken.

Gemaakt op woensdag 18 april 2007 

Geschreven door Lennard en Claar

Beste fietsers!
Nu de fietsen al geolied worden en al vele oefenkilometers achter de rug zijn, is het weer even tijd voor een korte update uit de bush.
Half maart hadden we bezoek van dhr Jan Eisenloeffel, die iets meer dan 12000km aan het fietsen is, nl van Cairo naar Kaapstad en op die manier ook zijn spieren en zweet inzet voor meer energie voor ons ziekenhuis.
Financieel ziet het plaatje er nu als volgt uit:

• Jan en de Elfstedenfietsers fietsen voor de nieuwe Varta accu's. De beste accu's ter wereld voor zonne-energie systemen, met de langste houdbaarheid. We hebben al een setje staan in Wasso (zie foto), maar hebben nog 3 extra setjes nodig, om op die manier alle nieuwe lab, zuurstof en andere apparaten van het ziekenhuis van energie te voorzien. Totale kosten van de accu's = 3 x 12.000 euro = 36.000 euro + acessoires (monitors, frames, etc) streef bedrag 40.000 euro.
• De overige kosten voor de uitbereiding van ons electriciteitsnetwerk (stand alone system in the bush) zal gefinancierd worden door de Elisabeth Glasier peadiatric Aids foundation en nog wat andere sponsoren.
• De accu's vormen dus de kern van ons systeem, waaruit voor zo'n 20 jaar energie getrokken gaat worden! 

Veel sterkte met de laatste voorbereidingen!
Groeten uit de bush!
Lennard en Claar

Gemaakt op maandag 26 maart 2007

Geschreven door Jan Eisenloeffel

!!!TWEE VERSNELLINGEN,DAT IS GENOEG!!!

Eerder heb ik al verteld dat mijn rechter rem/schakelhendel, die mijn derailleur bedient, mij problemen geeft. Een paar dagen geleden heb ik de kabel schoongemaakt en gesmeerd en daarmee het probleem van de kleine versnelling kunnen oplossen. Maar, met de grote versnelling werd het steeds erger. Het hendeltje, wanneer het naar links wordt gedrukt, springt niet terug in de schakelknop met als gevolg dat het systeem vastloopt.

Zenuwachtig gewriemel krijgt het meestal weer in de juiste positie, maar alleen op de kleinste versnelling van de achterderailleur waarna ik kan overschakelen op de versnelling die ik wil hebben. Onder tussen moet ik ook nog door modder, langs stenen en gaten navigeren. De laatste twee dagen (70,71) naar Iringa zit het volledig vast en met veel gewriemel krijg ik uiteindelijk de ketting in de 19de versnelling en laat het daar zitten. Met de twee voorschijven 48 en 38 geeft mij dat twee versnellingen om mee te fietsen. Hiermee moet ik mij zien te redden tot Iringa. Het wordt behoorlijk ploeteren om de heuvels op te komen, maar het lukt mij redelijk goed. Afdalen over de onverharde weg is geen probleem omdat je toch altijd moet remmen en je snelheid niet nodig hebt. Op de vlakke stukken over deze wegen is de 48/19 prima voor mij. Wat kan fietsen toch simpel zijn!
Gelukkig is er geen regen meer gevallen, zijn de wegen snel opgedroogd, is er weinig modder en kan ik van de omgeving genieten.

Mrt23-24 Dag 70 hebben wij over een redelijk vlak stuk gereden met slechts 500m verticaal stijgen. Op deze dag passeerden wij de 6000km mijlpaal en kregen, als een extraatje, bij de lunch mango's, watermeloen en een sinaasappel. De volgende dag naar Iringa is een hele uitdaging voor mijn twee versnellingensysteem geworden omdat wij moesten klimmen naar een vlakte op 1500m waar Iringa ligt. Gelukkig had ik die dag goede benen en ben in snel tempo over de kronkelige weg met hobbels, stenen, gaten, gravel en modder gereden. Na 4:23 uur, met een gemiddelde snelheid van 18k/u, ben ik bij het hotel/camping in Iringa aangekomen. Ik heb wel een hotelkamer met douche en toilet verdiend.

Mrt25 Tijdens onze rustdag heb ik een poging gedaan om de rem/schakelhendel te repareren en met succes. Het werkt allemaal weer als een droom. Alles eerst in de week gelegd, veel zeep en water gebruikt, en eindeloos veel geduld opgebracht om zand en viezigheid uit het binnenste mechanisme te peuteren. Een nieuwe binnenkabel getrokken en de buitenkabel van de derailleur vervangen. Aangezien we vanaf nu over goed geasfalteerde wegen zullen gaan rijden verander ik gelijk de sprocket set, het kleine 38 tandwiel, de ketting, het stuur-tape en natuurlijk alle aangekoekte modder. Wat een rustdag!! Ik moet ook de was nog doen, website verslagen schrijven, foto's uitzoeken en ervoor zorgen dat ik drie goede maaltijden naar binnen krijg. Het is 23:30 uur voordat ik naar bed ga.

Mrt26 Een prachtige dag en al het werk van de vorige dag is het waard geweest. Ik kom als derde over de finishlijn. Wat een genot om, op een goede fiets, over behoorlijke wegen te rijden bij een lekker Hollands zomertemperatuurtje: 180 bij de start en en 240 bij de finish rond het middaguur. We hebben vandaag tot 1700m hoogte geklommen en in de avond is het koud. Ik heb een lange broek, sokken en een jack aan gedaan om mij warm te houden terwijl ik zit te schrijven in mijn tent.

Gemaakt op donderdag 29 maart 2007

Geschreven door Jan Eisenloeffel

!!!INFECTIE SLAAT TOE!!!

mrt27-28 Nog twee dagen in Tanzania. Op dinsdag (dag 74) zijn we van een hoogte van 1700m afgedaald tot 1100m en morgen, als we naar Uyole gaan, moeten wij dat verschil weer goedmaken. Door de hoogte blijven de temperaturen in de mid twintig steken. Het landschap en de wegen doen mij denken aan tochten die ik in de Ardennen heb gemaakt.
Woensdag, nog voor de lunchstop begon ik mij rillerig en lusteloos te voelen. Ik heb de rit naar Uyole uitgereden, maar voelde mij volkomen uitgeput. Kamp is opgeslagen bij het Stockholm Hotel/Campsite en gelukkig heb ik een kamer kunnen bemachtigen en ben direkt naar bed gegaan. Blijkbaar heb ik een plasbuisinfectie opgelopen, ben 's avonds met een antibioticumkuur begonnen en weer snel mijn bed ingedoken. De volgende ochtend word ik nat van het zweet wakker, maar de koorts is weg.

mrt29 Vandaag hebben we eerst tot een hoogte van 2100m moeten klimmen en zijn daarna afgedaald tot de grens met Malawi op 450m hoogte. Onderweg, nog in Tanzania, hebben wij genoten van de prachtige vergezichten over het noordelijke deel van Lake Malawi. Ik heb met een rustig tempo gereden om mijn hartslag laag te houden waardoor ik sneller herstellen kan. Wij zijn zonder problemen de grens overgegaan en hebben 17km verop in Malawi ons kamp opgezet. Na 118km en over 900m verticaal ben ik volledig op, ik heb snel mijn tent opgezet en ben weer gaan rusten. Die middag en avond hebben wij extreem zware regenbuien gekregen. Helaas, als gevolg van mijn toestand, heb ik vaak een bezoek aan de bosjes moeten brengen en dat is toch wel een natte bedoening geworden. Rond mijn tent en in het voorportaal stond het water een paar centimeter hoog. De binnentent is droog gebleven. Gelukkig is het water ook weer snel weggevloeid.

Gemaakt op donderdag 16 maart 2007

Geschreven door Jan Eisenloeffel

Tijdens de tweede rustdag in Arusha heb ik de gelegenheid gehad het ziekenhuis Wasso te bezoeken. Ik probeer met mijn fietstocht door Afrika bezoekers van mijn website enthousiast te maken om mij financieel te steunen voor het hoognodige energieproject. Het ziekenhuis Wasso ligt tegen de grens van Kenia aan, midden in het Maasai gebied en biedt de enige medische zorg in de wijde omtrek. Het echtpaar tevens artsenteam Lennard Hiltermann en Claar Bijleveld hebben geregeld dat ik de Cessna van Flying Medical Services kan charteren om er heen en terug te vliegen. Er zijn vijf plaatsen beschikbaar en het kost mij geen moeite deze te vullen met nog vier deelnemers aan deze fietstocht.
Het is mooi weer en na een prachtige vlucht van 75 minuten, o.a. over een nog actieve vulkaan naast Lake Natron, waar wij een extra rondje boven maken en de zwaveldampen kunnen ruiken, scheren wij over de heuvel achter het dorp vlak over de blinkende daken van het ziekenhuis compound en het dorpje zelf waar net de twee wekelijkse kleurrijke Maasai markt wordt gehouden.

Met een Landcruiser worden wij naar het ziekenhuis gebracht en door Claar hartelijk verwelkomd. Lennard is uitgerekend deze week in Nederland, jammer maar het is niet anders. De eerste indruk van het ziekenhuis is zeer goed. De gebouwen ogen nieuw, alles keurig in de verf, de terreinen goed onderhouden (door gevangenen in oranje overalls uit de lokale gevangenis), de zalen keurig.

Tijdens de rondleiding die Claar ons geeft blijkt al snel dat er veel, voor een ziekenhuis noodzakelijke dingen ontbreken. Het is er vol met Maasai die na hun bezoek aan de markt gelijk even op spreekuur komen. Anders dan wij gewend zijn, is fotograferen hier geen probleem, ook niet op de markt die wij even later bezoeken.Een prachtig kleurrijk geheel om zoveel Maasai bij elkaar te zien. Kijk in de fotoalbum voor een indruk van het ziekenhuis en de Maasai markt. Na een late, lekkere lunch wil Ezra (de piloot) toch wel terug zodat we voor donker kunnen landen.

De retourvlucht is zo mogelijk nog spectaculairder. Wij vliegen nu over Lake Natron terug. Het meer heet zo omdat de inhoud van de vulkaan waar wij 's ochtends over vlogen in het meer stroomt dat daardoor verzadigd is met allerlei mineralen en andere zaken uit het binnenste van de aarde. Er is nu veel water in het meer, maar over enkele maanden is het vrijwel droog en volgens onze piloot geeft het een "buitenaards kleurrijke aanblik". Wij vliegen laag, dwz enkele tientallen meters boven het water en de modderbanken waar zich struisvogels, wildebeest, zebra's, een enkele giraf en allerlei vogels bevinden. Alles goed te zien terwijl wij erover heen denderen. En als toetje krijgen wij vlak voor de landing op Kili Airport de Kilimanjaro te zien! Besneeuwde top en al schemerend in het avondlicht.

Na dit bezoek aan ziekenhuis Wasso ben ik er nog meer van overtuigd dat de ondersteuning van het zo nodige energieproject een goed doel is. Toen ik Ezra ervan vertelde tijdens de heenvlucht en zei dat ik pas 1200 euro gesponsorgeld heb gekregen, zei hij mij dat het dan maar gebruikt moest worden om Claar en Lennard een extra jaar te laten blijven. Sinds zij er zijn is het niveau van de zorg met sprongen vooruit gegaan, o.a. omdat zij echt hart voor de zaak hebben. Ondanks de moeilijke en vaak frustrerende omstandigheden weten zij dat klaar te spelen. Een groter compliment van een buitenstaander, die er vaak komt en ook andere ziekenhuizen bezoekt, is niet mogelijk.

Het energieproject, waarover meer te lezen is op deze website, heeft een begroting van US$ 100,000. Er loopt een aanvraag voor US$ 70,000 bij een NGO die daar geld voor beschikbaar heeft. Ik hoop met mijn fietsexpeditie de ontbrekende US$ 30,000 op te brengen.HELP HIER A.U.B AAN MEE! Ik heb nu 6000km gereden, zonder een dag uitval, onder vaak moeilijke en zeer zware omstandigheden en hoop de volgende 6000 wat makkelijkere kilometers ook te rijden.
Wees gul, beloon mijn inspanning, help dit doel te bereiken.

Gemaakt op woensdag 18 april 2007 

Geschreven door Lennard en Claar

Beste fietsers!
Nu de fietsen al geolied worden en al vele oefenkilometers achter de rug zijn, is het weer even tijd voor een korte update uit de bush.
Half maart hadden we bezoek van dhr Jan Eisenloeffel, die iets meer dan 12000km aan het fietsen is, nl van Cairo naar Kaapstad en op die manier ook zijn spieren en zweet inzet voor meer energie voor ons ziekenhuis.
Financieel ziet het plaatje er nu als volgt uit:

• Jan en de Elfstedenfietsers fietsen voor de nieuwe Varta accu's. De beste accu's ter wereld voor zonne-energie systemen, met de langste houdbaarheid. We hebben al een setje staan in Wasso (zie foto), maar hebben nog 3 extra setjes nodig, om op die manier alle nieuwe lab, zuurstof en andere apparaten van het ziekenhuis van energie te voorzien. Totale kosten van de accu's = 3 x 12.000 euro = 36.000 euro + acessoires (monitors, frames, etc) streef bedrag 40.000 euro.
• De overige kosten voor de uitbereiding van ons electriciteitsnetwerk (stand alone system in the bush) zal gefinancierd worden door de Elisabeth Glasier peadiatric Aids foundation en nog wat andere sponsoren.
• De accu's vormen dus de kern van ons systeem, waaruit voor zo'n 20 jaar energie getrokken gaat worden! 

Veel sterkte met de laatste voorbereidingen!
Groeten uit de bush!
Lennard en Claar